ما را دو روزه دوری دیدار از وحشی بافقی غزل 204

1 ما را دو روزه دوری دیدار می‌کشد زهریست این که اندک و بسیار می‌کشد

2 عمرت دراز باد که ما را فراق تو خوش می‌برد به زاری و خوش زار می‌کشد

3 مجروح را جراحت و بیمار را مرض عشاق را مفارقت یار می‌کشد

4 آنجا که حسن دست به تیغ کرشمه برد اول جفا کشان وفادار می‌کشد

5 وحشی چنین کشنده بلایی که هجر اوست ما را هزار بار نه یک بار می‌کشد