مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم از حافظ شیرازی غزل 332

1 مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم که پیش چشم بیمارت بمیرم

2 نصاب حسن در حد کمال است زکاتم ده که مسکین و فقیرم

3 چو طفلان تا کی ای زاهد فریبی به سیب بوستان و شهد و شیرم

4 چنان پر شد فضای سینه از دوست که فکر خویش گم شد از ضمیرم

5 قدح پر کن که من در دولت عشق جوان بخت جهانم گر چه پیرم

6 قراری بسته‌ام با می فروشان که روز غم به جز ساغر نگیرم

7 مبادا جز حساب مطرب و می اگر نقشی کشد کلک دبیرم

8 در این غوغا که کس کس را نپرسد من از پیر مغان منت پذیرم

9 خوشا آن دم کز استغنای مستی فراغت باشد از شاه و وزیرم

10 من آن مرغم که هر شام و سحرگاه ز بام عرش می‌آید صفیرم

11 چو حافظ گنج او در سینه دارم اگر چه مدعی بیند حقیرم