1 شاید که دیرتر کند از سینه ام گذر خواهم که ناوکت همه بر استخوان خورد
2 افتادگان کوی ترا با وطن چه کار مرغی که جان دهد چه غم آشیان خورد
3 با آن که خون من خوری، از رشک سوختم با غمزه کو که خون من از من نهان خورد
1 زیار شکوه عاشق به کفر نزدیک است بدی که صاحب روی نکو کند نیک است
2 دلم در آن خم زلفست گرچه خود دورم چه غم ز دوری راهست دل چو نزدیک است
1 چون گرم گریه کردم چشم گهرفشان را انداختم به ساحل چون موج آسمان را
2 ترسم زننگ ننهد دیگر بر آستان پا ورنه به بوسه زحمت میدادم آستان را
1 باز این منم گذاشته در کوی یار پای بر اختیار خود زده بی اختیار پای
2 در چارباغ عالم من نایب گلم سوزم گرم نباشد بر فرق خار پای