1 با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین با هر که نیست عاشق کم کن قرینیا

2 باشد گه وصال ببینند روی دوست تو نیز در میانهٔ ایشان ببینیا

1 گفت دینی را که: این دینار بود کین فراکن موش را پروار بود

1 به خیره برشمرد سیر خورده گرسنه را چنان که درد کسان بر دگر کسی خوارست

2 چو پوست روبه ببینی به خان واتگران بدان که: تهمت او دنبهٔ به سر کارست

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار