گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب از حافظ شیرازی غزل 395

1 گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن

2 بفشان عرق ز چهره و اطراف باغ را چون شیشه‌های دیدهٔ ما پرگلاب کن

3 ایام گل چو عمر به رفتن شتاب کرد ساقی به دور بادهٔ گلگون شتاب کن

4 بگشا به شیوه نرگس پرخواب مست را وز رشک چشم نرگس رعنا به خواب کن

5 بوی بنفشه بشنو و زلف نگار گیر بنگر به رنگ لاله و عزم شراب کن

6 زآنجا که رسم و عادت عاشق‌کشی توست با دشمنان قدح کش و با ما عتاب کن

7 همچون حباب دیده به روی قدح گشای وین خانه را قیاس اساس از حباب کن

8 حافظ وصال می‌طلبد از ره دعا یا رب دعای خسته دلان مستجاب کن