کاروان شهید از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 74

1 کاروان شهید رفت از پیش وآن ما رفته گیر و می‌اندیش

2 از شمار دو چشم یک تن کم وز شمار خرد هزاران بیش

3 توشهٔ جان خویش ازو بربای پیش کایدت مرگ پای آگیش

4 آن چه با رنج یافتیش و به ذل تو به آسانی از گزافه مدیش

5 خویش بیگانه گردد از پی سود خواهی آن روز؟ مزد کمتر دیش

6 گرگ را کی رسد ملامت شاة باز را کی رسد نهیب شخیش