1 مرحبا ای نسیم عنبر بوی خبری از دیار یار بگوی

2 صبر دیدیم در مقابل شوق آتش و پنبه بود و سنگ و سبوی

3 تشنهٔ وصل راست بیم هلاک پیش از آن کاید آب رفته بجوی

4 هجر را هم نهایتی باید یار با یار کی کند یکروی

5 کرده طغرای بیوفائی ختم برده از خیل بی‌وفایان گوی

6 در دل از آتش غمش صد داغ بررخ از آب دیده‌ام صدجوی

7 من سرا پای درد و او فارغ بوده هرگز محبت از یکسوی

8 گر سرا پا ز غم شوم موئی ندهم زو بعالمی یکموی

9 فیض بگذر ز وادی وصلش بنشین کنجی و زغم می موی