مپند ار او نهان و تو عیانی از حکیم سبزواری غزل 177

1 مپند ار او نهان و تو عیانی تو در سبحات سبحانی نهانی

2 چو تو باشی نه برخورد اراز اوئی چو او باشد تو کی اندر میانی

3 گمان بگذار و بر نور یقین پیچ که بیشک او یقین و تو گمانی

4 توئی هستی نما و اوست هستی سرابی او چو آب زندگانی

5 نه تنها معنی جسم است و صورت بود معنی ارواح و معانی

6 هر آئینه ز حق اسمی نماید تو اسما جملگی را ترجمانی

7 بیا آیینهها گم کن در اسماء تو هم گم شو مهین اسمی بمانی

8 وزین پس نفی اسما و صفاتست در این دریا همه گشتند فانی

9 نماند نی عبارت نی اشارات نه اسراری بماند نی بیانی