جهان مانا همه از ادیب الممالک فراهانی غزل 23

1 جهان مانا همه سمراد باشد تهی از پایه و بنیاد باشد

2 همه مردم نژاد نیرو نودند همه گفتارهاشان باد باشد

3 چو با دوشیزه هستی شدی جفت همان اندیشه ات داماد باشد

4 اگر خود شادمانی راست بودی چرا یک تن نه بینی شاد باشد

5 بداند آن درخشان پرتوی کو ز بند نیرنود آزاد باشد

6 که نه مردم بود نه گفت و نه کار نه ویرانست و نه آباد باشد

7 چو نیکو بنگری کار جهانرا همان سمراد و هم سمراد باشد