مرد آن باشد که چون او را رهی از فیض کاشانی غزل 321

1 مرد آن باشد که چون او را رهی بنموده شد در همان ساعت بیای همتش پیموده شد

2 مرد آن باشد که چشم و گوش و دست و پای او جمله در راه خدا بهر خدا فرسوده شد

3 مرد آن باشد که دنیای دنی را چون شناخت همت عالیش از لذات آن آسوده شد

4 مرد آن باشد که آتش در هوای نفس زد پیش از آن کاندر لحد ارکان چشمش توده شد

5 مرد آن باشد که بهر جلوه انوار حق کرد صیقل تا که مرآت دلش بزدوده شد

6 مرد آن باشد که او هرچند علم آموخت باز کرد کوشش تا دگر بر دانشش افزوده شد

7 مرد آن باشد که کرد او غسل در اشک ندم دست و پایش چون بلوث معصیت آلوده شد

8 عمر صرف گفتگو کردیم و کس فیضی نبرد خود خجل گشتیم از خود سعی ما بیهوده شد

9 ای دریغا خلق را گوش پذیرفتن کرست آنچه گفتی فیض در پند کسان نشنوده شد