ملول از زهد خویشم ساکن میخانه از وحشی بافقی غزل 132

1 ملول از زهد خویشم ساکن میخانه خواهم شد حریف ساغر و هم مشرب پیمانه خواهم شد

2 اگر بیند مرا طفلی به این آشفتگی داند که از عشق پری رخساره‌ای دیوانه خواهم شد

3 شدم چون رشتهٔ‌ای از ضعف و دارم شادمانیها که روزی یار، با آن گوهر یکدانه خواهم شد

4 به هر جا می‌رسم افسانهٔ عشق تو می‌گویم به این افسانه گفتن عاقبت افسانه خواهم شد

5 مگو وحشی کجا می‌باشد و منزل کجا دارد کجا باشم مقیم گوشهٔ ویرانه خواهم شد