مرا گر ز آب حیوان جرعه از اثیر اخسیکتی قطعه‌ 41

1 مرا گر ز آب حیوان جرعه ریزند چه عیب آید که در پای تو دردم

2 چو اطلس بر سر شاهان نشسته نه قصب آمد که در پای تو بُر دَم

3 گر آهن بودم از سختی شکستم ور آتش بودم از سردی فسر دَم

4 ز تو مهری امانت بود بر من بمهر خویش در هجران سُپردم

5 اگر زحمت نمودم تا بامروز شبت خوش باد کان زحمت ببُردم