مرا کام دل گر زیاری برآید از طبیب اصفهانی غزل 82

1 مرا کام دل گر زیاری برآید خوشم، گر پس روزگاری برآید

2 زهم گر بر آید دو عالم چه پروا مبادا که یاری ز یاری برآید

3 بما چند کاوش، حذر کن ز آهی که از سینه دلفگاری برآید

4 فکندیم کشتی ببحری و مشکل کزو پاره ای از کناری برآید

5 زصحرای عشقت گلست آنچه روید محالست ازین دشت خاری برآید

6 طبیب و غم عشق او جای رحمست چه از صرصری باغباری برآید