مجنون دشت گریه مستانه از اسیر شهرستانی غزل 322

1 می‌پرستی می‌دهد یادم نوای عندلیب غلغل میناست در گوشم صدای عندلیب

2 عشق با معشوق یاران مصاحب کافری است آشنای گل نگردد آشنای عندلیب

1 ای گلشن از بهار خیال تو سینه‌ها برگ گل از طراوت نامت سفینه‌ها

2 هرجا غمت رواج دهد گوهر شکست بر سنگ خاره رشک برند آبگینه‌ها

1 بحر عشق است و وفا گوهر پاک است اینجا کشتی چاره گران سینه چاک است اینجا

2 سیر بازار وفا محشر ارباب دل است عالم تفرقه یک دامن پاک است اینجا