ماها دلم از وصال پر از خاقانی شروانی رباعی 271

1 دل را ز دم تو دام روزی است وز صاف تو درد خام روزی است

2 از ساقی مجلس تو ما را از دور خیال جام روزی است

1 آن نازنین که عیسی دلها زبان اوست عود الصلب من خط زنار سان اوست

2 بس عقل عیسوی که ز مشکین صلیب او زنار بندد ارچه فلک طیلسان اوست

1 عشق تو به گرد هر که برگردد از زلف تو بی‌قرارتر گردد

2 تاج آن دارد که پیش تخت تو چون دائره جمله تن کمر گردد