جنونی در سرم ماوا گرفتست از فیض کاشانی غزل 130

1 جنونی در سرم ماوا گرفتست سرم را سر بسر سودا گرفتست

2 خردگر این بود کاین عاقلانراست خوش آنسرکش جنون مأوا گرفتست

3 ندارد چشم مجنون کس و گرنه دو عالم را رخ لیلا گرفتست

4 بچشم خلق چون طفلان نمایند که باز یشان زسرتا پا گرفتست

5 مسلمانان ره عقبی کدامست دلم از وحشت دنیا گرفتست

6 بپای جان زغفلت هست بندی و گرنه ره سوی عقبا گرفتست

7 مشو ای فیض بابیگانه همراز چو وابینی ترا ازما گرفتست