صد بیابان جنون آن طرف هوش از بیدل دهلوی غزل 2110

1 صد بیابان جنون آن طرف هوش خودم اینقدر یاد که کرده‌ست فراموش خودم

2 ذوق آرایشم از وضع سلامت دور است چون صدف‌ خسته دل از فکر دُر گوش خودم

3 حیرت از لذت دیدار توام غافل ‌کرد چشمهٔ آینه‌ام بیخبر از جوش خودم

4 انتظار هوس‌ گردن خوبان تا چند کاش صبحی دمد از موی بناگوش خودم

5 پرفشان است نفس لیک زخود رستن‌کو با همه شور جنون در قفس هوش خودم

6 شمع تصویر من از داغ هم افسرده‌تر است اینقدر سوختهٔ آتش خاموش خودم

7 نقد کیفیتم از میکدهٔ یکتایی‌ست می‌کشم جرعه ز دست تو و مدهوش خودم

8 عضو عضوم چمن‌آرای پر طاووس است به خیال تو هزار آینه آغوش خودم

9 بار دلها نی‌ام از فیض ضعیفی بیدل همچو تمثال‌کشد آینه بر دوش خودم