1 دگر ره گفت بعد از زندگانی بیاد آرم حدیث این جهانی

2 جوابش داد پیر دانش آموز که ای روشن چراغ عالم‌افروز

3 تو آن نوری که پیش از صحبت خاک ولایت داشتی بر بام افلاک

4 ز تو گر باز پرسند آن نشانها نیاری هیچ حرفی یاد از آنها

5 چو روزی بگذری زین محنت‌آباد از آن ترسم کز این هم ناوری یاد

6 کسی کو یاد نارد قصه دوش تواند کردن امشب را فراموش