عاشق همه دم زار و حزین از فضولی بغدادی رباعی 42

1 روشنست از سرخی روی شفق بر اهل حال این که او را هست در دل ذره از مهر حال

2 هر که مهر چارده معصوم دارد کامل است هست ماه چارده را هم ازان مهر این کمال

1 نهان می‌سوخت چون شمع آتش دل رشتهٔ جان را زبان حالم آخر کرد روشن سوز پنهان را

2 ز رشک آن که دامن روی بر پای تو می‌مالد به دامن می‌رسانم متصل چاک گریبان را

1 هر که در بزم بلا جام توکل در کشید از خمار محنت و غم درد سر کمتر کشید

2 نشئه ذوق ظفر در ساغر بزم بلاست ای خوش آن مستی که می مردانه تن ساغر کشید