عشاق به جز یار سر انداز از خاقانی شروانی غزل 101

1 عشاق به جز یار سر انداز نخواهند خوبان به جز از عاشق جان‌باز نخواهند

2 تا عشق بود عقل روا نیست که مردان در مملکت عاشقی انباز نخواهند

3 آنان که چو من بی پر و پروانهٔ عشقند جز در حرم جانان پرواز نخواهند

4 بیداد از آن جزع جهان‌سوز نبینند فریاد از آن لعل جهان‌ساز نخواهند

5 گر کشت مرا غمزهٔ غمازش زنهار تا خونم از آن غمزهٔ غماز نخواهند

6 در مذهب عشاق چنان است شریعت کان را که بکشتند دیت باز نخواهند

7 بی‌عشق ز خاقانی چیزی نگشاید بی‌وصل گل، از بلبل آواز نخواهند