1 عاشقان چون با خیال یار خود پرداختند خلوت دل را ز غیر دوست خالی ساختند

2 هر دم از نور تجلی چهره ها افروختند در سعادت بر سر عالم علم افراختند

3 تا ز اکسیر سعادت مس خود را زر کنند نقد دل در بوته سودای او بگداختند

4 از جمال دوست ناگه عید اکبر یافته تیغ قربان بر سر نفس بهیمی آختند

5 حال این آشفتگان درد را از ما بپرس کاندرین گوشه بذکر دوست چون پرداختند

6 گه چو عود از آتش هجر عزیزان سوختند گه چو نی با شکر لبهای جانان ساختند

7 منزل ادنای ایشان قاب قوسین آمده اسب همت را چو در میدان وحدت تاختند

8 چون دل پردرد ایشان تختگاه عشق شد رخت غیر از گوشه خاطر برون انداختند

9 نقد جان اندر قمارستان وحدت ای حسین با حریف نرد درد عاشقی درباختند