عشق استفاده از قلم و لوح از فیض کاشانی غزل 347

1 عشق استفاده از قلم و لوح حق کند در مکتب خدا رخ خوبان سبق کند

2 عز قبول و رفعت اخلاص عشق راست کو هر چه می‌کند همه از بهر حق کند

3 هر کس که از حرارت عشقش عرق نریخت در ورطه کشاکش دنیا عرق کند

4 افلاک و انجمند اسیر امیر عشق گه روشنایی آرد و گاهی غسق کند

5 گاهی طلوع و گاه زوال و گهی غروب گاهی سحر گهی فلق و گه شفق کند

6 آنکس که چار عنصر تن را بعشق سوخت سلطان جانش حکم بر این نه طبق کند

7 از حکم آنکه ماه تواند شکافتن گردن اگر کشد سر خورشید شق کند

8 علم از خدا چه کرد پی مکتب و کتاب گه شرح ماسیاتی و گه ما سبق کند

9 در دفتر سیه نبود نور عشق فیض با مولوی بگوی که ترک ورق کند