عشق از دل گذشت تا جان شد از فیض کاشانی غزل 313

1 عشق از دل گذشت تا جان شد جان هم از عشق تا که جانان شد

2 کارم از کار عشق سامان یافت دردم از درد عشق درمان شد

3 ره بایمان خود نمی‌بردم کفر زلف تو راه ایمان شد

4 هرکه چشم تو دید مست افتاد و آنکه روی تو دید حیران شد

5 هر کجا بود خاطر جمعی در غم زلف تو پریشان شد

6 از وصال تو فیض بهره نیافت عمر او جمله صرف هجران شد

7 روز عمرش بغصه و غم رفت شب او هم بآه و افغان شد