مرا عشق تو تا سرمایه دنیا از طغرل احراری غزل 117

1 مرا عشق تو تا سرمایه دنیا و دین باشد ازآن از دین و دنیا حاصل عمرم همین باشد

2 ز داغ فرقتت نالم ولی چون نی نمی‌نالم که این اندوه و محنت با من از خط جبین باشد

3 خم ابروش محمل بسته از بار اشارت‌ها ولی ترسم که چشم شوخ او اندر کمین باشد

4 بود با مهر روی او رسیدن‌های من مشکل که همچون سایه بخت تیره‌ام فرش زمین باشد

5 نمودم پیش استاد محبت ختم عشق او ازآن با خاتم من نام او نقش نگین باشد

6 ز گنجور ازل آمد کلید گنج غم با من به غیر از من کجا در مخزن محنت امین باشد؟!

7 کنون در باغ جای سبزه و گل ناز بو روید به هرجایی که نقش پای آن نازآفرین باشد

8 خوشم با حسرت درد و غم هجران او طغرل به کامم زهر هجرش خوشتر از صد انگبین باشد