1 عشق است که علم دو جهان مختصر اوست مجموعه احوال دو عالم خبر اوست

2 صد راهزنم در صف اندیشه نشسته حرز دل آگاه نشین از نظر اوست

3 بیگانگیش بار دهد اشک ندامت این تخم همانست که طوفان ثمر اوست

4 یادآوریش راه نماید به وصالش این خانه همانست که امید در اوست

5 گر ناخوشت از جا ببرد جای نگهدار کان دل که ز ناوک نهراسد سپر اوست

6 گر زمزمه ای ره زندت از پی آن رو کان دل که ز جا رفت رهش بر گذر اوست

7 گریان ز گلستان جهان رفت «نظیری » هر لاله که از خاک دمد چشم تر اوست