عشق گزین از جلال الدین محمد مولوی غزل 1204

1 عشق گزین عشق و در او کوکبه می‌ران و مترس ای دل تو آیت حق مصحف کژ خوان و مترس

2 جانوری لاجرم از فرقت جان می‌لرزی ری بهل و واو بهل شو همگی جان و مترس

3 چون تو گمانی ابدا خایفی از روز یقین عین گمان را تو به سر عین یقین دان و مترس

4 در دل کان نقد زری غایبی از دیدن خود رقص کنان شعله زنان برجه از این کار و مترس

5 دل ز تو برهان طلبد سایه برهان نه تویی بر مثل سایه برو باز به برهان و مترس

6 سایه که فانی کندش طلعت خورشید بقا سایه مخوانش تو دگر عبرت ماکان و مترس