عشق آمد و عقل رخت بربست و برفت از نعمت‌الله ولی رباعی 63

1 گر بیازارد مرا موری نیازارم ورا خود کجا آزار مردم ای برادر من کجا

2 نزد ما زاری به از آزار ، بی زاری مباش تا نگیرد بر سر بازار آزاری تو را

1 خوش چشمهٔ آبی است روان در نظر ما سیراب شده خاک در از رهگذر ما

2 ما آب حیاتیم روانیم به هر سو سرسبزی باغ خضر است در نظر ما

1 همه عالم تو را و او ما را طلب او کن و بجو ما را

2 سر زلفش به دست ما افتاد می نمایند مو به مو ما را