عشق آمد و هوای صف از بابافغانی شیرازی غزل 216

1 عشق آمد و هوای صف طاعتم نماند پرهیز ای فرشته که آن عصمتم نماند

2 دردا که از دعا تو بدستم نیامدی وز جانب کسی نظر همتم نماند

3 خود را به عشق لاله رخی سوختم تمام اندوه دوزخ و هوس جنتم نماند

4 دادی بسی نمک شکری نیز لطف کن کز خوان نعمت تو جزین قسمتم نماند

5 می ده که گر فرشته شوم همچنان بدم بدنام چون شدم بر کس حرمتم نماند

6 دنبال آرزوی دل خود نمی روم نومیدیم بسوخت بسی رغبتم نماند

7 اکنون که چون فغانیم افگندی از نظر گر هم که داشتم هنری قیمتم نماند