1 خداوندا تویی کز روی رفعت سپهرت تخت زیبد،مِهر،گَژزَن

2 گرفت از گلستان لطف و نطقت همه روی زمین گلزار و گلشن

3 جهان را آن عمارت داد عدلت که از سهو و خطا معصوم شد ظن

4 برای کارزار دشمن تو که چرخش خصم باد و طبع دشمن

5 گهی از غنچه سازد دهر پیکان گهی در آب پوشد باد جوشن

6 اگر من بنده محرومم ز صدرت روا باشد که اهل آن نیم من

7 ولیکن قصه تشریف شرط است مرا بر رای اعلی عرضه کردن

8 تنم پوشیده شد از خلعت شاه که بادش در پناه حق دل و تن

9 نمی گویم که تدبیر سرم چیست همی ترسم که گویی در کس زن