خداوندا به آن نور نظر در از بیدل دهلوی غزل 241

1 چه ظلمت است اینکه گشت غفلت به چشم یاران ز نور پیدا همه به پیش خودیم اما سراب‌های ز دور پیدا

2 فسون و افسانهٔ تو و من فشاند بر چشم و گوش دامن غبار مجنون به دشت روشن چراغ موسی به طور پیدا

1 عشق اگر در جلوه آرد پرتو مقدور را ازگداز دل دهد روغن چراغ طور را

2 عشق چون‌گرم طلب سازد سر پرشور را شعلهٔ افسرده پندارد چراغ طور را

1 دریای خیالیم و نمی نیست در اینجا جز وهم وجود و عدمی نیست در اینجا

2 رمز دو جهان از ورق آینه خواندیم جزگرد تحیر رقمی نیست در اینجا

1 در عالمی‌که با خود رنگی نبود ما را بودیم هرچه بودیم او وانمود ما را

2 مرآت معنی ما چون سایه داشت زنگی خورشید التفاتش از ما زدود ما را