نظر کن درین موی باریک سر از سعدی مثنوی 4

1 عشرت خوش است و بر طرف جوی خوشتر است می بر سماع بلبل خوشگوی خوشتر است

2 عیش است بر کنار سمن زار خواب صبح؟ نی، در کنار یار سمن بوی خوشتر است

1 هر که خصم اندر او کمند انداخت به مراد ویش بباید ساخت

2 هر که عاشق نبود مرد نشد نقره فایق نگشت تا نگداخت

1 کس به چشمم در نمی‌آید که گویم مثل اوست خود به چشم عاشقان صورت نبندد مثل دوست

2 هر که با مستان نشیند ترک مستوری کند آبروی نیکنامان در خرابات آب جوست

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم