صیاد را نگر که چه بیداد از طبیب اصفهانی غزل 44

1 صیاد را نگر که چه بیداد می‌کند نه می‌کشد مرا ونه آزاد می‌کند

2 بنگر که یار خاطر ما شاد می‌کند با غیر هم‌نشین و مرا یاد می‌کند

3 مرغ دلم که این همه فریاد می‌کند فریاد از تغافل صیاد می‌کند

4 خوش نغمه بلبلان چمن را چه شد که زاغ بر شاخ گل نشسته و فریاد می‌کند

5 بر ما روا مدار ستم بیش از این که دل تا کی مگر تحمل بیداد می‌کند؟

6 من ساده‌لوح و دلبر عاشق‌فریبِ من هردم به وعده‌ای دل من شاد می‌کند

7 آن بی‌وفا طبیب که ذکرش به خیر باد دانسته‌ای که هیچ ترا یاد می‌کند