بر پیلگوش قطرهٔ از کسایی مروزی دیوان اشعار 44

1 گر در عمری شبی به ما پردازد وین جان به لب رسیده را بنوازد

2 لب بر لب او نهشته ، ناگه خورشید با تیغ کشیده بر سر ما تازد

1 از بهر که بایدت بدین سان شبگیر وز بهر چه بایدت بدینسان تف و تاب ؟

1 آس شدم زیر آسیای زمانه نیسته خواهم شدن همی به کرانه

2 زاد همی ساز و شغل خویش همی بر چند بری شغل نای و چنگ و چغانه