ای علایی ببین از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 136

1 ای علایی ببین و نیک ببین که زمانه ستمگریست عظیم

2 گه ز چوبی کند دمنده شنکج گه ز گوساله‌ای خدای کریم

3 هر کرا فضل نیست نیم پشیز به شتر وار ساو دارد و سیم

4 وانکه چون تیغ جان ربای از فضل موی را چون قلم کند به دو نیم

5 به خدای ار خرانش بگذارند بی دو دانگ سیه بر آخور تیم

6 اینهمه قصه و حکایت چیست وینهمه عشوه و تغلب و بیم

7 به بهشت خدای نگذارند بی زر و سیم طاعتی ز رحیم

8 شاعرانی که پیش ازین بودند همه والا بدند و راد و حکیم

9 باز در روزگار دولت ما همه مابون شدند و دون و لیم

10 به دو شعر رکیک ناموزون که بخوانند ز گفتهای قدیم

11 کون فراخی حکیم و خواجه شود چکند رنج بردن تعلیم

12 لاجرم حرمتی پدید آید شاعران را به گرد هفت اقلیم

13 که به پنجاه مدحشان ممدوح ندهد در دو سال نانی نیم