شبی دراز، از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 41

1 شبی دراز، می سرخ من گرفته به چنگ میی بسان عقیق و گداخته چون زنگ

2 به دست راست شراب و به دست چپ زلفین همی‌خوریم و همی بوسه می‌دهیم به دنگ

3 نبیذ و بوسه تو دانی همی چه نیک بود یکی نبیذ و دو صد بوسه و شراب زرنگ

4 گهی بتازد برمن، گهی بدو تازم به ساعتی در، گه آشتی و گاهی جنگ

5 به گاه مستی چونان شود دو چشم بتم که نرگسینی غرقه شود به خون پلنگ