1 بلند اختری نام او بختیار قوی دستگه بود و سرمایه‌دار

2 به کوی گدایان درش خانه بود زرش همچو گندم به پیمانه بود

3 چو درویش بیند توانگر به ناز دلش بیش سوزد به داغ نیاز

4 زنی جنگ پیوست با شوی خویش شبانگه چو رفتش تهیدست، پیش

5 که کس چون تو بدبخت، درویش نیست چو زنبور سرخت جز این نیش نیست

6 بیاموز مردی ز همسایگان که آخر نیم قحبهٔ رایگان

7 کسان را زر و سیم و ملک است و رخت چرا همچو ایشان نه‌ای نیکبخت؟

8 بر آورد صافی دل صوف پوش چو طبل از تهیگاه خالی خروش

9 که من دست قدرت ندارم به هیچ به سرپنجه دست قضا بر مپیچ

10 نکردند در دست من اختیار که من خویشتن را کنم بختیار