سوخت جگر تا کجا رنج چکیدن از غالب دهلوی غزل 275

1 سوخت جگر تا کجا رنج چکیدن دهیم رنگ شو ای خون گرم تا به پریدن دهیم

2 عرصه شوق تو را مشت غباریم ما تن چو بریزد ز هم هم به تپیدن دهیم

3 جلوه غلط کرده اند رخ بگشا تا ز مهر ذره و پروانه را مژده دیدن دهیم

4 سبزه ما در عدم تشنه برق بلاست در ره سیل بهار شرح دمیدن دهیم

5 بو که به مستی زنیم بر سر و دستار گل تا می گلفام را مزد رسیدن دهیم

6 بر اثر کوهکن ناله فرستاده ایم تا جگر سنگ را ذوق دریدن دهیم

7 شیوه تسلیم ما بوده تواضع طلب در خم محراب تیغ تن به خمیدن دهیم

8 دامن از آلودگی سخت گران گشته است وه که درآرد ز پا به که به چیدن دهیم

9 خیز که راز درون در جگر نی دمیم ناله خود را ز خویش داد شنیدن دهیم

10 غالب از اوراق ما نقش ظهوری دمید سرمه حیرت کشیم دیده به دیدن دهیم