نور بصرم خاک قدمهای از سنایی غزنوی رباعی 109

1 چون تو بر ذرهّ‌ای حساب کنی ور به شبهت بُوَد عتاب کنی

2 ور حرامی بود عذاب دهی روز محشر بدان عقاب دهی

1 تا به رخسار تو نگه کردم عیش بر خویشتن تبه کردم

2 تا ره کوی تو بدانستم بر رخ از خون دیده ره کردم

1 روزی که بود دلت ز جانان پر درد شکرانه هزار جان فدا باید کرد

2 اندر سر کوی عاشقی ای سره مرد بی شکر قفای نیکوان نتوان خورد

1 هرچه در زیر چرخ نیک و بدند خوشه‌چینان خرمن خردند

2 چون درآمد ز بارگاه ازل شد بدو راست کار علم و عمل