عمر بی روی یار چون باشد از سیف فرغانی غزل 189

1 عمر بی روی یار چون باشد بوستان بی بهار چون باشد

2 عشق با من چه می کند دانی آتش و مرغزار چون باشد

3 چند گویی که باغمش چونی ملخ و کشتزار چون باشد

4 بار بر سر گرفته ره درپیش رفته در پای خار چون باشد

5 من پیاده کمند در گردن هم ره من سوار چون باشد

6 عالمی در وصال و من محروم عید و من روزه دار چون باشد

7 درچنین کار دورم از دل و صبر هیچ دانی که کار من چون باشد

8 شتری زیر بار در صحرا بگسلد ازقطار چون باشد

9 خود تو دانی که سیف فرغانی دور از روی یار چون باشد