زندگی در صدف خویش از اقبال لاهوری زبور عجم 94

1 زندگی در صدف خویش گهر ساختن است در دل شعله فرو رفتن و نگداختن است

2 عشق ازین گنبد در بسته برون تاختن است شیشهٔ ماه ز طاق فلک انداختن است

3 سلطنت نقد دل و دین ز کف انداختن است به یکی داد جهان بردن و جان باختن است

4 حکمت و فلسفه را همت مردی باید تیغ اندیشه بروی دو جهان آختن است

5 مذهب زنده دلان خواب پریشانی نیست از همین خاک جهان دگری ساختن است