بگذار تا مقابل روی تو بگذریم از سعدی شیرازی غزل 437

1 بگذار تا مقابل روی تو بگذریم دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم

2 شوق است در جدایی و جور است در نظر هم جور به که طاقت شوقت نیاوریم

3 روی ار به روی ما نکنی حکم از آن توست بازآ که روی در قدمانت بگستریم

4 ما را سریست با تو که گر خلق روزگار دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم

5 گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من از خاک بیشتر نه که از خاک کمتریم

6 ما با توایم و با تو نه‌ایم اینت بلعجب در حلقه‌ایم با تو و چون حلقه بر دریم

7 نه بوی مهر می‌شنویم از تو ای عجب نه روی آن که مهر دگر کس بپروریم

8 از دشمنان برند شکایت به دوستان چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم

9 ما خود نمی‌رویم دوان در قفای کس آن می‌برد که ما به کمند وی اندریم

10 سعدی تو کیستی که در این حلقه کمند چندان فتاده‌اند که ما صید لاغریم