بیایید ای حریفان تا مگر از قصاب کاشانی غزل 16

1 بیایید ای حریفان تا مگر جوییم راهی را به سوی عشق از این نامرادی‌ها پناهی را

2 ز رخسار و قد و چشم تو هر کس می‌برد بخشی گلستان رنگ و سرو اندام و آهو خوش‌نگاهی را

3 بر آب افتد اگر عکسی از آن برگشته مژگانش برون آرد روان از آب چون قلاب ماهی را

4 به تقصیر نگاهی می‌دهد جان در ره جانان چو عاشق کس نمی‌داند زبان عذرخواهی را

5 متاع ناروایی داری از قصاب از او بگذر که اینجا می‌پسندند اشگ سرخ و رنگ کاهی را