1 شب خرد آن ناصح شیرین خطاب کرد مشفق وار آواز عتاب

2 گفت جامی فکرت بیهوده چند سودن این کلک نافرسوده چند

1 چون سلامان هفته ای محمل براند پندگویان را بر او دستی نماند

2 از ملامت ایمن و فارغ ز پند بار خود بر ساحل بحری فکند

1 یک شبی از صبح دل افروزتر وز شب و روز همه فیروزتر

2 طره او نافه دولت گشای غره او نور سعادت فزای