بیا بیا بسرم تا بپات جان از فیض کاشانی غزل 568

1 بیا بیا بسرم تا بپات جان بدهم جمال خود بنما تا ز خویشتن بروم

2 بخار زار فراق تو راه گم کردم بیا بگلشن وصل ابد نمای رهم

3 بیا بیا که ز عمرم نماند جز نفسی بود بشادی وصل تو آن نفس بدهم

4 بیا بیا که نیم بیتو جز تنی بیجان بطلعت تو درین تن هزار جان بنهم

5 بیا بیا که فراق تو رنجه‌ام دارد بمقدم تو مگر زین بلای بد بجهم

6 بیا بیا و سرم را ز خاک ره بر گیر بجاست تا رمقی عنقریب خال رهم

7 بیا بیا که شود سیئات من حسنات توئی ثوابم و دور از تو سر بسر گنهم

8 بیا بیا که هنوزم نفس در آمدنست برس بچاره که تن جان بجان جان بدهم

9 بیا بیا و گناهم ببخش و رحمت کن بنور خویش بیفروز چهرهٔ سیهم

10 گدائی درت از فیض را شود روزی وحید هرم و بر هر دو کون پادشهم