بیاکه جام مروت دهیم حوصله از بیدل دهلوی غزل 158

1 بیاکه جام مروت دهیم حوصله را به سایهٔ کف پا پروریم آبله را

2 به وادیی که تعلق دلیل کوشش‌هاست ز بار دل به زمین خفته‌گیر قافله را

3 ز صاحب امل آزادگی چه مکان است درین بساط‌گرانخیزی است حامله را

4 ز انقلاب حوادث بزرگی ایمن نیست به طبع‌کوه اثر افزونتر است زلزله را

5 محبت از من و تو رنگ امیتازگداخت تری و آب سزاوار نیست فاصله را

6 به‌کج ادایی حسن تغافلت نازم که یاد اوگلهٔ ناز می‌کندگله را

7 چوصبح یک دونفس مغتنم شمربیدل مکن دلیل اقامت چو زاهدان چله را