1 بروی مرهم مرهم نهیم بر دل ریش که زخم بر سر زخمست و نیش بر سر نیش

2 اگر ببادیه چون بیکسان هلاک شویم زگردباد به بندیم نخل ماتم خویش

3 پر است خاطر آن بیوفا ز کینه ما بغایتی که نگردد ز حرف دشمن بیش

4 بخون فشانی چشم بهانه جوست چنان که خون زدیده جهد بر رگم زپیکر نیش

5 دلم ز ناز و نعیم جهان ندارد رنگ چه جای نقش و نگارست خانه درویش

6 کلیم بهر خط زخم دلبران تن را زدیم مسطری از استخوان پهلوی خویش