بیا که پیش تو ای سرو از بابافغانی شیرازی غزل 422

1 بیا که پیش تو ای سرو گلعذار بمیرم بهر کرشمه و نازت هزار بار بمیرم

2 فتاده در سر راه تو جان من بلب آمد روا مدار که از درد انتظار بمیرم

3 غریب شهر توام شهریار من نظری کن که حسرتی نبود گر درین دیار بمیرم

4 فتاده ام بخمار از می وصال مبادا که ساقیم ندهد جام و در خمار بمیرم

5 بداغ روی تو در لاله زار، زار بسوزم بیاد خط تو از جلوه ی بهار بمیرم

6 تو در فسانه تبسم کنی و من ز تحیر ز شوق آن لب جانبخش، زار زار بمیرم

7 بیاد جلوه ی نخل قد تو دیده ی گریان نهاده در قدم سرو جویبار بمیرم

8 بهار شد که درین باغ هر نفس چو فغانی ز صورت فاخته و نغمه ی هزار بمیرم