1 ترک چشمت چو کمین از پی نخجیر کند شیوۀ هر نگهش کار دو صد تیر کند

2 دل سودازده را چاره ز زنجیر گذشت تا دگر حلقۀ زلف تو چه تدبیر کند

3 پرده بردار که از شعشعۀ طلعت تو کس برویت نتواند نظری سیر کند

4 آنچه شیران قوی پنجه به نخجیر نکرد آهوش چشم خطاکار تو با شیر کند

5 نادراز دست تو جانی بسلامت برود حشم زلف تو زیندست که شبگیر کند

6 وقت آنست که طبل لمن الملک زند حشمت اینکار که در شیوۀ تسخیر کند

7 دل بصد عشوه کند صید ندارد نگهش نیرّ اینحالت طفلانه مرا پیر کند