لعل تو ز طبله شهد بر از نظیری نیشابوری رباعی 67

1 در پرده ره ندادند وقت سخن صبا را من نیک می شناسم پیغام آشنا را

2 عیش دیار غربت چون برق در گذار است نتوان به قید کردن ذوق گریزپا را

1 حریف دردی و صافی نیی خطا اینجاست تمیز ناخوش و خوش می کنی بلا اینجاست

2 بغیر دل همه نقش و نگار بی معنی است همین ورق که سیه گشته مدعا اینجاست

1 مانند سراب بند بر پا بیهوده شدیم دشت پیما

2 بی بحر نموده شکل ساحل بی آب نموده موج دریا