لبت لعل و قدت طوبی رخت گل از طغرل احراری غزل 224

1 لبت لعل و قدت طوبی رخت گل منم در گلشن حسن تو بلبل

2 به دور مه فکندی زلف مشکین کشیدی خط بطلان تسلسل

3 ازآن روزی که دیدم روی خوبت شدم از طاقت و صبر و تحمل!

4 قدت اندر چمن شد جلوه‌آرا به طوبی طعنه زد در باغ صلصل

5 رسید از نکهت زلفت به گلشن ز حسرت شد پریشان حال سنبل

6 به یاد لعل تو دارد به محفل صراحی از زبان باده قل قل

7 هر آن سر را که سودای تو باشد نباشد میل او با ساغر مل

8 به میل سایه مژگان آهو کشیده نرگست کحل تغافل

9 ادافهمان چو تیهو در گریزند به هر جانب کند پرواز طغرل